Triest bericht

John Esajas.

Afgelopen week bereikt mij het trieste nieuws dat John Esajas was overleden. John was een Surinaamse / Nederlandse  collega die in 1980 bij de toenmalige DWL in dienst trad. Ik werkte toen al 4 jaar bij de DWL (Drinkwater Leiding Rotterdam). De DWL was een bijzonder bedrijf met een enorme generatie kloof. Toen de jong 18 jarige John voor het eerst binnen kwam op kantoor Rechter Maas oever in het kort RMO binnen kwam was het stil. John was na Max Resida de tweede donkere jongen die bij de DWL kwam werken. John was een bijzondere gast een erg muzikale gast ook. En John was heel sportief en ook een echte womanizer. De meisjes vielen bij bosjes voor hem, Iets wat zijn moeder niet altijd leuk vond. John zijn moeder (Mama genoemd ook door mij) Was als de dood dat John in de voetsporen van zijn vader zou stappen. John senior had nogal wat relaties, zijn ouders leefde gescheiden van elkaar. John was ook een intelligente gast, hij had al snel door dat hij niet zijn hele leven monteur wilde blijven.  John deed een test en werd toegelaten op de avond MTS en later deed hij ook nog de HTS. John de vrouwtjes en de muziek waren een heel ander leven . Iets wat veel mensen niet door hadden. Afgelopen  januari hebben John en ik elkaar nog ontmoet. We haalde herinneringen op. We hebben nog vreselijk gelachen over de oude verhalen. Toen ik hem ontmoeten in Nederland zij hij nog ik moet je eens opzoeken in Kenya...............zover is het dus nooit gekomen. John is na Guus Frishert, Berry Ooms de derde collega die zijn pensioen niet halt..............triest heel triest. Was ik al in shock over Guus Frishert, en Berry ooms,……….de dood van John greep me echt bij mijn keel. He was niet zo dat John en ik zo close waren, maar we hadden een band. Een band van vriendschap en begrip. Tijdens de begin jaren ontfermde ik mijzelf altijd over de jongens die het moeilijk hadden. John was er zo'n eentje. Zij die het binnen het bedrijf of prive lastig hadden daar stond ik altijd voor klaar. John als een van de zeer weinige kleurlingen binnen het bedrijf had het ook niet gemakkelijk. We moesten vaak lachen met name om de onwetendheid en onbegrip van de ouder collega’s. Je moet begrijpen dat toen wij bij de DWL in dienst traden we een enorme generatie kloof hadden. Er was vaak 40 jaar verschil………..iets wat zo was gegroeid met de tijd. De oudere hadden moeite met de vooruitgang en de mondige jonge kerels. Iets wat soms lijden tot verhitte discussies. Het was dan niet altijd gezellig, we hadden nog mensen in dienst die de oorlog hadden mee gemaakt, sommige hadden ook in Indonesië gediend. Een kleurling was dan vaak in hun beleving de vijand. Dit lijde tot leuke maar ook zeker tot minder leuke situaties. Sommige wilde John zelfs niet meenemen in de auto…………verschrikkelijk………maar het was zo, Er was er een die maakte het te bond. Siem lems, Siem was de chauffeur die ons rond reed. Hij en John hadden een gloeiende hekel aan alkaar. John en ik hebben eens een val voor Siem opgezet. Gewoon een emmer met water op een half open deur gezet bij het magazijn,…………Iemand lieten we dan Siem roepen, "Siem telefoon de baas". Siem vlog dan naar binnen,….plons de emmer met water over deze Siem heen. Woest was hij dan. Siem was een vervelende man, een racist een verader. Maar wij hebben Siem regelmatig op zijn nummer gezet. John dit was een van die dingen die door mijn hoofd speelde toen ik horde van jou overlijden. We hebben samen nog meer streken uitgehaald........we hebben jammer genoeg niet genoeg tijd gekregen om ze allemaal nog eens te beleven.

John we will meet on the other side, al hoop ik dat het voor mij nog  een poosje mag duren voordat ik uitstap.

Hierbij wens ik John's family en vrienden alle sterkte toe met dit grote verlies.

John Esajas RIP (1963 / 2018)