Defenitief afscheid van Le Dinh Duc

Zaterdagochtend 4:30 uur, We stappen in de auto om de ceremoniële afscheid van Mr. Duc bij te wonen. Dit begint al vreemd niet onze Mr, Duc zit achter het stuur, maar een andere chaffeur, naam,..........Mr,Duc !!!!!!!!Aangekomen bij het huis van Mr, Duc ontmoeten we Quyen, Trang en Jimbo. Quyen had ik tot op dat moment enkel maar per telefoon gesproken, bij het zien van Hetty en mij barts ze voorzichtig in tranen uit, Hetty dus ook weer. Direct na onze aankomst begint de ceremonie, een monnik begint te mompelen. Na een aantal handelingen en zegeningen wordt de kist opgepakt en naar de begrafenis stoet gebracht, er wordt wat met de kist geknikt naar de woning en de familie. Wij volgen als enige volgauto de rest is natuurlijk op de Honda. Onderweg worden er boeddhistische spreuken op papier vanuit de open rouwauto geworpen en later nep dollars, dat is dat Mr, Duc de weg terug naar huis kan volgen!!!! Eenmaal aangekomen op het rouwcentrum / crematorium, is het duidelijk dat dit niet veel anders is dan in Nederland. Het is lopendebandwerk werk, en dan natuurlijk op zijn Vietnamees. Er is weinig statigheid en alles en iedereen loopt schreeuwend door elkaar heen. Je weet dan niet welke kist je moet volgen. Op het rouwcentrum verschijnt plotseling een oudere man die verdacht veel weg heeft van onze Mr, Duc. Het blijkt zijn broer te zijn. Dit is verbazend want iedereen was in de veronderstelling dat hij in het buitenland woonde!!!!. De man heeft de zelfde charmes als Mr, Duc. Hij geeft een kleine toespraak en bedankt ons special voor onze aanwezigheid. Kist zakt einde dienst, terwijl de kist zakt komt de volgende al binnen, Mr Duc heeft er geen last meer van die is al lang aan een nieuw leven bezig, ik hoop voor hem dat dit nieuwe leven er een zal zijn zonder oorlog en een langer en gezonder leven. Hij zelf zal daar zeker rijkdom bij willen hebben,.........maar zoals ik vaak met hem besprak"gezondheid, dat is rijkdom, geluk met je familie en vrienden, dat is rijkdom, echte vrienden hebben, dat is rijkdom". Ahn Duc, wij zullen je missen, en de reacties die we hebben gekregen op jou overlijden zeggen heel veel over hoe de mensen jouw zagen en zullen herinneren, en dat is heel positief. H&H.

Mr, Le Dinh Duc R.I.P.

Blogvolgers we hebben triest nieuws. Onze chauffeur Mr, Duc is afgelopen 26-01-2012 om 05:00 uur op 56 jarige leeftijd overleden aan kanker. Terwijl wij in Nederland waren ontving ik het bericht dat Duc thuis ziek op bed lag. Na wat mail verkeer hoorde ik dat hij last had van zijn rug!!!!!. Eenmaal terug in Vietnam heb ik hem direct gebelt, en zij wij bij hem op bezoek geweest. Daar was het voor mij al duidelijk, ik keek de dood in de ogen. Duc daar integen had het over kuurtje en volgende week weer werken. Ik zij "Duc dit is flauwekul, je ben echt heel erg ziek". Maar Duc ontkende. Zijn vrouw liet ons de Xray foto's zien, daar zou ik vandaag mee naar een bevriende arts gaan. Dat is dus niet meer nodig. Afgelopen zomer was er kanker bij hem ontdekt, met uitzaaiingen naar nieren,ruggengraat en lever. Duc hij wist dat het een aflopende zaak was. Al die tijd heeft hij het voor iedereen verzwegen. Duc werd de afgelopen maanden steeds magerder, en minder attent. Ik heb hem naar de dokter gestuurd en dan kwam hij terug"niets aan de hand, ik ben prima op gewicht". Hij wilde niemand tot last zijn met zijn ziekte, maar hij ging hard achteruit. Mr, Duc of "Duc" heeft met ons lief en leed gedeeld de afgelopen jaren. Hij was naast onze chauffeur ook onze rechterhand met van alles en nog wat.Hij maakte deel uit van onze Vietnamese familie,en was daar een belangrijk persoon in, voor mij was het min of meer een vriend geworden, met de zelfde hobby's voetbal en Vespa's. Hij was helemaal gek van Robin van Persie, en van de Vespa sprint. We deelde ook veel tijd samen in de auto. Duc leerde mij over de Vietnamese gewoontes en gedragingen, info van onschatbare waarde. Waar wij waren was Duc in de buurt. Voor Hetty en onze gasten was hij een gentlemen. Familie en / of gasten waren altijd weg van Duc, altijd een glimlach en altijd vriendelijk. Het was ook een ladykiller, als ik dit zij antwoorden hij steevast "no lady kills me!!!!!". Well Duc my friend, it was not a lady that kills you, it was a enemy you got not defeat. Duc die altijd lachte en altijd op tijd was is niet meer Le Dinh Duc R.I.P.