Mango Boom

We zijn weer terug in Vietnam, na een wat moeizaam afscheid nemen van Gabriella, Brenda en Bryan zijn we weer "Thuis". De hond Bono ging helemaal uit zijn dak toen hij Hetty en even later mij zag. hij kwispelde zo hard dat hij omviel, hij moest janken blaffen en pissen van blijdschap.

Vandaag de eerste werkdag er weer op zitten, veel in orde maken voor volgende week, en gewoon mijn gezicht weer even laten zien. En wat een positieve reacties heb ik gekregen op het grootvaderschap. lang leve facbook. Bijna iedereen hier zit op facebook, en ze konden dus allemaal de eerste foto's van onze Gabriella zien. Heel leuk en positief.

Onze grootste Mango boom,
Toen ik weg ging was hij nog  helemaal groen gister bij terugkomst,.........morsdood. Oorzaak waarschijnlijk een kever, de rest van de bomen is direct behandeld. Maar voor deze reuze boom was het dus te laat. Onze reus zorgde altijd voor een aanvoer Mango's en aan de voorzijde van het huis Schaduw. beiden zijn in Vietnam heel waardevol.
Vandaag lag hij dus om deze mooie reus,........."hij had me wel heel erg gemist".

Maar eerlijk gezegd ik ga hem ook missen. Het was echt een mooie statige boom, die als het waaide een mooie ruis van bladeren gaf, en heerlijke mango's, en veel schaduw.

Jammer. 

Even paardrijden

 Hetty heeft afgelopen weekend even de kans gepakt om haar oude hobby paardrijden weer op te pakken. Samen met vriendin / buurvrouw Nora is zij een paar uur de polder ingetrokken op paard. Hetty heeft in het verleden veel gereden dus het was opzadelen en gaan. Even in het heerlijke zonnetje een paar uurtjes rijden.

Twee weken op een roze wolk

Vandaag is onze kleindochter twee weken oud, dus we leven twee op een roze wolk. Gabriella is nog mooier dan op de eerste dag, en ze groeit als kool. Mama Brenda doet het echt geweldig een geboren moeder, Papa Bryan doet het ook heel goed. En Oma en Opa,......ja die gaan woensdag weer naar huis. En zoals verwacht met dubbele gevoelens, aan de ene kant hebben we er verschrikkelijk veel zin an, aan de andere kant gaan we onze kleine meid missen. Maar het is goed dat we weer naar huis gaan. Brenda en Bryan kunnen dan samen echt vader en moedertje spelen, zonder de inbreng van Oma en Opa. Ik heb er wel weer zin in om aan het werk tegaan. We mogen helemaal niet klagen, Hetty heeft het gehele voor traject mee gemaakt en samen waren we bij de bevalling, vervolgens hebben we twee weken lang de band tussen Brenda en Gabriella zien groeien. Een trotse Opa en Oma verlaten Nederland met een load foto's maar met wel een beetje pijn in ons hart.

Gelukkig bestaat er skype!!!!

H&H.