De kerstdagen zijn achter de rug

Hallo blogvolgers.
De kerstdagen zijn inmiddels achter de rug en het waren heerlijke dagen. zoals altijd veel teveel gegeten en gedronken. Maar wel genoten van de kinderen en vooral ons Sterretje Gabriella. Wat een vrolijk kind en wat een positieve energie gaat daarvan uit. Opa is verliefd en Oma in de wolken met haar kleinkind. Al mel al een goede periode om thuis in NL te zijn. En het is ook goed om weer tussen familie en vrienden te zijn. Wij zijn blij dat we nu eens in NL de feestdagen door kunnen brengen. Natuurlijk missen we onze Vietnam familie en de hond "Bono" maar De kinderen en Gabriella maken alles goed. Dat word strak een emotionele roller coaster, eerst afscheid nemen in NL van kinderen en familie en Gabriella daarna in Vietnam afscheid nemen van onze Vietnamese familie vrienden en collega's,........Gelukkig hebben we elkaar en zal die band enkel maar sterker worden.
Wij wensen alle blogvolgers vrienden en familie een heel fijn uit einde van het oude jaar en voor het nieuwe jaar gezondheid, geluk, en wat je zelf op het lijstje aan wil vullen, Ik hoop dat alle positieve wensen voor een ieder mogen uitkomen.
Wij gaan een jaar uit waarin één van onze grootste wensen is uitgekomen, de geboorte van een gezond kleinkind. Er valt nog zoveel te wensen, maar de glimlach van Gabriella dat is echte rijkdom.

Ik zal afsluiten met mijn inmiddels bekende kreet "op naar nieuwe avonturen",

Hans

Vandaag over een week zit ik in het vliegtuig naar NL

Hai alle blog volgers, vandaag precies over een week hang ik al ergens in de lucht richting Bangkok. Sterker nog ik ga dan voor mijn tweede vlucht richting NL. Ik kijk er vreselijk naar uit maar aan de andere kant komt het afscheid nemen zo dichtbij. Wat ben ik blij dat we er een 3 weken tussen uit zijn. Aan de andere kant had het wel zo gemakkelijk geweest om hier nog te zijn. Er is nog zoveel te doen, op het werk maar ook prive. Zoveel mensen die we nog willen ontmoeten, gedag zeggen etc. we krijgen natuurlijk nog twee afscheid feestjes,................
Er is ook goed nieuws, we laten alles hier netjes achter, de katten hebben een prima address, de cavia's zijn bij een prima gezin, ons huis hier heeft nieuwe huurders die miss The overnemen. De Vespa kan bij Pieter en Esther blijven. En de Honda's gaan naar NL.
We zijn niet klaar hier en hopen dus ook over een 1.5 jaar weer terug te zijn. Zal strak vreemd zijn te werken zonder Quyen. 3 jaar lang day in and day oout working together.

In de foto Quyen, haar moerder en Brenda

Maar eerst NL we komen er aan . 

Leven in drie werelden

Op dit moment leven we in drie werelden, In Vietnam, Nederland en Bangladesh. In Vietnam worden we wakker, maar direct daarna zijn we bezig met onze trip naar Nederland, en de verhuizing naar Bangladesh. Ik kan jullie zeggen dat dit erg vermoeiend is, en soms ook wel wat stress geeft. Ja zelfs wij kennen dat woord. Er is ook zoveel te regelen, en het vreemde is dat ik niet het gevoel heb dat ik hier weg ga. Maar we gaan, en het werk blijft hier (op een laag vuurtje) verder gaan. Ik kom volgend jaar nog een aantal malen naar Vietnam om missies te ondersteunen. En dat begint al eind februari.
Maar ondertussen ben ik aan het werk in 3 landen, ik ben druk in Vietnam, ik ben bezig met India, en natuurlijk Bangladesh. Laat ik het zo zeggen "" best druk "" Natuurlijk heb ik altijd mijn hulp van Quyen. Zij neemt heel veel werk uit handen en dat is wel zo fijn.
 Quyen die vanaf vandaag een aantal dagen bij ons zal komen wonen, zij heeft er veel problemen met haar kamergenoot. en het is in deze periode niet zo gemakkelijk om een kamer te vinden.

Dus we hebben inwoning, ze zal in de periode dat wij in Nederland zijn het huis moeten delen met Qua. Die gaat op Bonno letten als wij in Nederland zijn.

En dan gaat het snel

Ja en dan gaat het snel, zo ben je bezig met de plannen hier in Vietnam en nu zijn we bezig met de verhuizing naar Bangladesh. Maar eerst gaan we nog even naar nederland. De kerst in Nederland,.......dat is inmiddels 3 jaar geleden. Een koude kerst, misschien wel een witte kerst. maar wat belangrijker is we zijn straks als gezin compleet, heel compleet zelfs, Gabriella en Bryan zijn er bij deze maal. En Martin is thuis. het is echt bijzonder we zijn allemaal onder 1 dak. dat is jaren geleden. Wij kijken er naar uit. Aan de andere kant komt het moment van afscheid nemen van iedereen in Vietnam ook steeds dichterbij. wat een toestanden allemaal, maar goed het leven is absoluut niet saai. het word dus weer echt op naar nieuwe avonturen.

 

Emoi en Anhoi hebben een foster adres

De katten Emoi en Ahnoi hebben een foster adres. Na de cavia's hebben we nu ook een adres voor de katten. Een Amerikaans / Vietnamees echtpaar reageerde direct op onze advertentie. Bij deze mensen was hun vorige kat op 12 jarige leeftijd overleden. En toen kwam onze advertentie voorbij. Dus na de Cavia's zijn volgende week ook de katten op een ander goed adres. Volgende week gaan ook de vissen naar een nieuwe eigenaar. Dan houden we enkel Bono nog over.
Gelukkig hebben we de dieren een goed adres gegeven.

H en H

De sint in HCMC

En daar stond hij dus plotseling Sinterklaas,..........vele malen was al aankomen varen in HCMC maar nu had hij pech met de boot, hij werd gereden op een oude BMW zijspan. Geweldig was het weer.

Met in de hoofdrol als de Sint...................ondergetekende.

Vreemde week

Het was een vreemde week, met hoogte en diepte punten.
De hoogte punten waren:
Het doi moi project in Gia Dinh, loopt lekker
De training van de nieuwe groep caretakers in Than Hoa
In Trung An pakken ze ook de geleerde lessen op
Diepte punt:
Dit was de melding dat Tante Riet Etman is overleden. Tanta Riet was helemaal geen Tante van me maar we noemde haar zo. Riet Etman was onze boven buurvrouw in de Dirck Hof straat te Delfshaven in Rotterdam. Tante Riet en Ome Cor (de familie Etman) waren voor ons in de begin jaren vaak onze steun en toeverlaat. Tante Riet was als een soort moeder in het geven van goede raad. Tante Riet zat de afgelopen 2,5 jaar in een verzorging tehuis op de Bergweg in Rotterdam. Ze was zwaar dement. Tante Riet rust zacht.

Wat gaat de tijd toch snel

Na twee intensive weken Bangladesh zitten we nu al volop in de Sinterklaas voorbereiding in Vietnam. Dit word mijn 5e sinterklaas in Saigon. Na in 2008 hier als shortemmer bij het Sinterklaas feestje betrokken te zijn. Volgde er nog eens 4 achteraan. maar deze word voor mijn echt wel speciaal. ik krijg deze maal de hoofdrol.

wordt vervolgt.

De kogel is door de kerk

De kogel is door de kerk

 

Afgelopen week is het duidelijk geworden dat wij gaan verhuizen naar Bangladesh Dhaka. Na ruim 3 jaar zullen we langzaam gaan afbouwen in Vietnam en in Maart 2013 de deur van het huis achter ons dicht trekken.

we gaan in principe voor twee jaar naar Bangladesh maar mocht mijn aanwezigheid gewenst zijn in

Vietnam dan kan het zijn dat wij ergens 2014 weer in Vietnam wonen en werken. De locale partijen in Vietnam zien ons graag komen, wat toch wel heel veel voldoening geeft. Wij zijn van dit land en hun mensen gaan houden. dat betekend dat het afscheid zwaar zal worden. Maar we kunnen er naar toewerken.

 

 

Als ik terug kijk naar wat er allemaal is gebeurd, op het werk maar ook in ons leven, dan kan ik enkel maar zeggen wat hebben we een hoop geleerd. Wat zijn we als mens rijker geworden. Wat hebben we de mensen om ons heen kunnen helpen. Ons personeel Miss Loan en haar familie, Quyen mijn assistente, Miss The etc. zij zijn onze Vietnamese familie geworden.

 

 

Wij werden voor 1,5 jaar uitgezonden naar Vietnam, toen wij Nederland verlieten waren er mensen die dachten en spraken ook uit" die zijn binnen een 1/2jaar weer terug"........het is uiteindelijk straks 3,5 jaar geworden. Wij zelf hadden veel vertrouwen in het geheel, niet alleen qua werk maar ook dat we privé zouden slagen. En zie het volgende buitenland avontuur lonkt alweer.

 

Bangladesh / Dhaka, een hele ander wereld met hele ander uitdagingen, vele malen armer dan Vietnam. Maar ook hier gaan we wat van maken. ik op het werk en Hetty met de opening van haar guesthouse. Hetty's Guesthouse Dhaka /Bangladesh. De veilige haven voor het VEI personeel. 

 

Morgen vertrek ik weer naar Bangladesh voor twee weken, op naar nieuwe avonturen



Feijenoord versus Ajax 2-2

Feijenoord versus Ajax 2-2

Gisteren behoorlijk genoten achter mijn laptop, de Verbinding was prima dus ik kon via Eredivisie live gewoon de Nederlandse klassieker bekijken.

Met een Tijgertje in mijn enen hand mijn Black Berry aan de andere zijde om facebook te volgen was het genieten van de wedstrijd. Ik heb nogal wat Ajax fans in mijn omgeving, en die waren nogal overtuigd dat Ajax na de zegen op Machester City even de winst zou pakken in de Kuip (het mooiste stadion van NL).

Het was een ware klassieker met alles er op en aan en misschien was de rodekaart van Moisander wel het breekpunt in de wedstrijd maar naar mijn idee werd ook de druk van Feijenoord steeds groter. Wat resulteerde in de goal van Pelle.

2-2 beide clubs schieten er niet veel me op de concurrenten lopen uit.

Dillema

Wat een Dilemma, nu we misschien gaan verhuizen zal ik even moeten nadenken wat ik met mijn Honda's gaat doen. Deze twee collecters items kan ik misschien niet meenemen naar Bangladesh.
dat wordt dan of verschepen naar NL of verkopen.
Verkopen lijkt me niets, ik ben nog steeds een beetje verliefd op beide bikes. Onderzoeken dan maar om ze naar naar NL te verschepen.
Eind van de volgende week weten we meer over "Stay or Go".

 

Gebeurd weer veel

Er is weer veel gebeurd de afgelopen week.
Het Doi Moi (vervanging van rotte pijpen) project komt  van de grond. En zaken zoals het aanpakken van slechte materialen krijgt ook steeds meer gehoor. Sommige zaken die we 3 jaar geleden hebben ingezet gaan plotseling lopen. En waarom gaan ze lopen, ..........omdat we hebben aangetoond dat het werkt. Zo worden duizenden aanboor zadels van discutabele kwaliteit allemaal vervangen, en buizen die aangetoond slecht zijn worden vervangen. We geven ook heel veel trainingen over deze onderwerpen. Dit deden we al maar de aanhouder wint, dus herhalen we de zaken nogmaals enkel gooien er en ander sausje overheen. Het bewust wording principe werkt. 

Kortom een goede week met leuke  successen, ik ben er blij mee, en de mensen waar ik mee werk ook dus we gaan lekker.

Nog geen besluit

Langzaam begint het er op te lijken dat we het ons zo geliefde Vietnam zullen gaan verlaten.
Niet omdat we hier klaar zijn, maar gewoon omdat er geen geld meer is, geld dat nodig is om te kunnen werken. De details ga ik niet op mijn blog plaatsen en ook niet wie of wat de reden is, maar ik wil wel kwijt dat het niet aan VEI heeft gelegen of aan mijn functioneren. dus ook langzaam maar zeker proberen wij de mensen in onze directe omgeving op een eventueel vertrek voor te bereiden. Mensen waarmee we de afgelopen 3 jaar lief en leed hebben gedeeld. Onze Vietnamese familie maar ook de nieuwe vrienden en kennissen die we hier hebben gekregen. Maar wat ons het meest aan ons hart gaat zijn natuurlijk onze Vietnamese familie. Loan en haar gezin, Trum, Tram en Ang. Miss The en natuurlijk mijn assistente Quyen. Voor loan zijn we al aan het lobbyen om ander werk te vinden als wij weg mochten gaan. alleen het idee al maakt me heel ongelukkig.

Je weet als expat dat je dit iedere 2 a 3 jaar zal overkomen, maar toch het is niet gemakkelijk. het wordt een groot tranen dal.............................

Bangladesh deel twee

Hallo Blogvolgers,
Afgelopen maandag zijn Hetty en ik aangekomen in Bangladesh. Deze oriëntatie trip was voor ons om te kijken of we een balans konden vinden in wonen en werken. Vooral voor Hetty was deze week belangrijk, maar ook voor mij.
Bangladesh kan onze nieuwe standplaats worden. Ik kan eerlijk zeggen we zijn er nog niet uit.
Wat wel zeker is dat we hier erg veel goed werk kunnen verrichten..

Na woningen bezocht te hebben, en met veel Nederlanders te hebben gesproken is één ding duidelijk. De zin " het is hier echt leuk om te wonen" hebben we niet vaak gehoord. Het is hier anders, maar wel zeer waardevol als we iets voor de bevolking kunnen betekenen.

Vandaag zijn Hetty en ik echt van noord naar zuid getrokken door de stad. We hebben over de Buriganga rivier gevaren, en we zijn in een sloppenwijk geweest. Hetty werkte als een kinder magneet, en iedereen was weg van haar blonde haren. Voor Hetty was het de eerste kennismaking met een echte sloppenwijk. De confrontatie is heftig.
Maar voor deze mensen doen we dit werk. Armoede terug brengen dmv schoon water en sanitatie voor zoveel mogelijk mensen.

Bangladesh, wordt vervolgt. 

Charity Bazaar groot succes

Charity Bazaar  groot succes

 

 

Zaterdag 6 oktober;

6:00 uur in de ochtend gaat de wekker af. Dat is niet vreemd maar wel op een zaterdag. het is voor een goed doel de Charity Bazaar voor ARC (Animak Resque Center HCMC Vitenam). Enkele maanden geleden kwam mijn Hetty met het idee om een Charity te organiseren voor de arme dieren in Vietnam. Hetty heeft een heel goed contact ARC en Dr, Nhie. Dr Nhie is een dierenarts die in europa heeft gestudeerd en zelf ook heel veel bijdraagt aan het terug brengen van dierenleed in Vietnam. Hij doet dit regelmatig kosteloos, maar hoopt altijd op bijdragen en op giften. Vandaar dat Hetty op het idee kwam voor een charity Bazaar. Samen met Cesario (een vrijwilliger van ARC heeft Hetty deze Bazaar georganiseerd. En we kunnen wel zeggen dat het een groot succes was. de schatting is dat er 250 / 300 gasten de Bazaar hebben bezocht. Er was een diversiteit aan kooplieden die van alles aanboden;

Kleding 

Koffie

Thee

koekjes

Sieraden 

Zitkussens

Speelgoed

Make up

Dieren artikelen

Boeken

Tassen

Valhelmen

Zonnebrillen

Sportkleding

etc, etc.

En natuurlijk draaide Hetty's kitchen volop met de verkoop van Snacks alles uit eigen keuken.

Tevens was er een raffel met diverse prijzen.

Ook werden er dieren ter adoptie aangeboden, mensen die interesse hadden konden op een laptop in het bestand van ARC kijken of ze een dier zagen wat hun aansprak. Er zijn zeker 15 nieuwe afspraken gemaakt voor potentieel adoptie. Als daar een score van 80% uitkomt hebben we toch weer een aantal dieren aan een goed tehuis geholpen.

Gezien de warmte was er maar één Pup echt fysiek aanwezig, deze hebben we met een coolpac cool gehouden. Deze pup was had binnen 1 uur een nieuwe gezin gevonden. Een gezin met twee kinderen, die allemaal op slag verliefd waren op haar.

Wat de Charity totaal heeft opgeleverd aan geld en adoptie weten we pas eind van de volgende week.

Hetty was zeer tevreden met het resultaat, en ik was erg trots op Hetty. Het was een mooie dag ondanks de fikse regenbui om 12:00 uur. 

 

Onze dank gaat uit naar de bedrijven instellingen die hebben gesponserd;

Santa Fee movers

The Boat House restaurant

El Fressco's restaurant

Uncle Bill shop

Van Melle snoep

Hetty's kitchen

Skin Solor & Style

 

Vitens Evides International

                                     

                                    
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

zo en nu weer op naar nieuwe avonturen, Hetty en ik vliegen morgen naar Bangladesh Dhaka.





Het was gisteren weer eens raak

Het was gisteren weer eens raak.

En dan bedoel ik met het weer, regen, regen ,regen. Het kwam met bakken naar beneden. Dit in combinatie met vollemaan zorgt voor deze taferelen. Afgelopen twee weken is er veel regen gevallen, normaal voor de tijd van het jaar maar er zaten nu ook een aantal dagen tussen dat het de gehele dag bleef door druppelen.

En dat zijn we niet gewend. Normaal is het een flinke hoosbui en dan na een uurtje we droog.

Maar de afgelopen weken nogmaals,......anders.

Maar vanmorgen was alles weer droog en scheen het zonnetje heerlijk.



Veel training

Deze afgelopen week heeft bestaan uit het geven van veel training, en over diverse onderwerpen. Dat is erg leuk om te doen maar ook erg vermoeiend. Dus vandaar dit korte bericht, ik ben toe aan het weekend.

Ps, de Vespa loopt weer als een zonnentje.

Vespa pech

Hallo Blogvolgers,
Afgelopen zondag ging het mis mijn Vespa. Zoals wel vaker ga ik met Rob Rijnders en of Pieter Sleggers even een stukje toeren in en om HCMC. We eindigen dan altijd bij onze stamkroeg in het centrum van de backpackers area Bou Vien. Het is daar altijd reuze gezellig en van alles te zien. Daar bruist het. Afgelopen zondag hadden we weer afgesproken, Pieter kon niet dus ik ging alleen met Rob op stap. Echt ver zijn we deze maal niet gekomen, mijn doorgaans zo betrouwbare Vespa stopte ermee.........Met veel moeite hebben we de terugreis toch vol kunnen maken, En nu staat de Vespas dus bij de Vespa Dr. Hij ondergaat direct een service beurt.

Ach ja wat wil je een machine van 1981 gaat wel eens wat mankeren.

Er is altijd een overtreffende trap

Na dat ik Centraal India heb bezocht was het de afgelopen week Bangladesh, de hoofdstad Dhaka.
Vitens Evides International heeft een contract voor 4 jaar getekend met Dhaka WASA.
Dhaka een stad met 15.000.000 inwoners waarvan er ongeveer 3.500.000 in slump gebieden wonen.
Het water bedrijf  Dhaka WASA gaan wij op de VEI gebruikelijk manier ondersteunen.
Dhaka is een hele drukke smerige stad, dat is onmiddellijk je eerste indruk, als je er twee dagen rondloop dan ga je ook de schoonheid en de dynamiek van deze stad ontdekken. Want zoals iedere metropool is het een heel dynamisch gebeuren.

De slump:
Dit is iest waar wij met VEI ook veel aandacht aan gaan besteden, de mensen in de zogenaamde LIC gebieden.
L ow In Come gebieden, dit zijn mensen die onder de armoede grens leven. Dus minder dan 1USD per dag te besteden hebben pp.
Hier gaan wij van VEI samen met lokale partners DSK en Simafi iets aan proberen te doen.
Dhaka is een grote uitdaging.

Impressie Dhaka.